مطالعه آزمایشگاهی رفتار میراگر لوله ای قرار داده شده در محل بادبند

مهاربندهای همگرا در قاب های مهاربندی شده از جمله عناصر قابل استفاده در تأمین مقاومت جانبی سازه-ها هستند که در مقایسه با قاب های خمشی از سهولت اجرای بیشتری و قیمت تمام شده پایین تری برخوردار می باشند ولی از شکل پذیری مناسبی بهره مند نیستند. در چند دهه گذشته پژوهش ها و مطالعاتی جهت تأمین شکل پذیری این مهاربندها توسط پژوهشگران و محققین مختلف با به کارگیری تمهیداتی در اعضاء و یا اتصالات مهاربندها و یا استفاده از المان های شکل پذیر در محلی از مهاربندها، انجام گرفته است. در این تحقیق به بررسی اثر وجود میراگرهای تسلیم شونده بر رفتار مهاربندهای قطری پرداخته شده است. برای این منظور در ابتدا سه نوع میراگر تسلیم شونده با جزئیات مختلف ارائه و مورد آزمایش قرار گرفته است. در ادامه به منظور بررسی رفتار این میراگرها در مهاربندها از شبیه سازی به روش المان محدود بهره گرفته شده است. برای این منظور نمونه های آزمایشگاهی با استفاده از نرم افزار المان محدود abaqus صحت سنجی شده و صحت مدل سازی این نوع میراگرهای تسلیم شونده به روش المان محدود نشان داده شده است. در ادامه به منظور بررسی عملکرد میراگرهای آزمایش شده در رفتار مهاربندهای قطری از این میراگرها در مهاربند قطری منفرد با شرایط مرزی مربوطه توسط روش المان محدود مورد بررسی قرار گرفته است. در قسمت آخر نیز به منظور بررسی عملکرد این میراگرها در رفتار سازه دارای مهاربندی همگرا، رفتار یکی از میراگرهای مورد بررسی را که از نظر عملکرد شرایط مطلوب تری را در قسمت قبل از خود نشان داد، در قاب مورد بررسی قرار گرفته است. در این حالت میراگر با ظرفیت های مختلف به منظور بررسی میزان تأثیر آن، مورد استفاده قرار گرفته است. نتایج این بررسی نشان می دهد که وجود میراگرهای تسلیم شونده در مهاربند موجب افزایش شکل پذیری و میزان جذب انرژی این اعضا در سازه می شود. البته با توجه به ظرفیت میراگر تسلیم شونده مورد استفاده میزان سختی و مقاومت نهایی عضو مهاربند نسبت به حالت مهاربند قطری معمول کاهش یافته ولی نسبت به قاب خمشی، افزایش قابل ملاحظه ای از خود نشان می-دهد.